(Foto: Maastricht, Stadhuis)
Geschichten vom Nachbarland
Een bijzondere stad in het drielandenpunt
Heden en verleden
De hoofdstad van Limburg vult de geografische zak van Nederland. Sinds eeuwen groeit ze wijds uit over een onderaards labyrint. Koepelgewelven in onder- en bovenwereld, dat schept gemeenzaamheid en verbindt.
Lang heeft het gepeupel hier geleefd, later heetgebakerde bezetters gewoed. Bisschopszetel, vestingstad, alles is verleden tijd. Nu een stadsfenix, als uit de as herrezen? Dan op dezelfde plek een open, europese metropole. Een systeem van samenhangende en verenigde waarden. Provintiehoofdstad en Europastad tegelijkertijd!
Debezoeker is aangedaan en geinspireerd. Hij zoekt naar bijzonderheden. Opvallend zijn de mooie, jonge mensen in de dienstverleningssektor. Allen zijn ze vriendelijk en behulpzaam. Men vermoedt, studenten, die zo hun levensonderhoud verdienen. Heel snel kennen ze je nationaliteit en spreken je aan in je moedertaal. Dat geeft onmiddellijk een gevoel van vertrouwdheid.
In het centrum van de stad wonen nog inheemsen. Al snel ziet men hun sporen. Ze lopen met hun tas over straat om boodschappen te doen. Of om maar zo even hun fiets of kinderwagen voor een huis neer te zetten. Hoe sympathiek, dat alles missen we in onze steden! De bewoners zijn open, men komt snel met hen in gesprek over kunst en kultuur.
En hoe veheugd is men als men beseft, dat deze plek reeds lang zonder grenzen is. Hier zijn moedige, onafhankelijke, zelfverzekerde mensen, die het anderszijn hebben geaccepteerd. Wij herinneren ons, dat ze tientallen jaren geleden deserteurs hebben opgenomen en vrouwen in nood hebben geholpen. Alles onder groot protest. Deze gedachten zijn er plotseling, bij het zien van een bijzonder mensenkind. Nu vergrijsd, maar nog steeds met veel aantrekkingskracht! Dat lange, verzorgde haar, vastgehouden met een band, groot en krachtig postuur, bruingebrand, recht en zelfbewust van houding. Alles aan deze man is los en ontspannen. Hemd en broek van linnen, om zijn hals een kettingkje, gang en ogen gaan licht heen en weer, hier heeft alles gewoon met water en schip te maken. Daar houdt men toch van! De mens werkt vrij en onafhankelijk, met vrouwen op ooghoogte! En reeds is hij voorbij en weg.
Alles is nog altijd zo! Is dat niet prachtig? Eerder ongelooflijk. Hier tikt het gewoon anders!
(Übersetzung: Henk Rietberg)
