Geschichten vom Nachbarland
Leiden, de stad van liefde!
Vanaf de Blauwe Steen , stervormig de hofjes, grachten en molens, de bruggetjes en veel beroemde oude gebouwen. Leiden, wat een mooie en unieke stad! Takjes van treurwilgen in de Oude en Nieuwe Rijn! Daarnaast zitten jonge mensen, ze praten, eten, leren. Ze zitten op het gras. Honden en kleine kinderen lopen daartussen. Wat een mooi plaatje! Voor ogen en cameras! Op de hoek van de straat komen fietsers. Zij rijden altijd hard! Let op! En aan elkaar gehouden , als met een band van poesie. Eenhonderdeneen murengedichten zijn dat! De letters staan op huismuren, en zijn in hun moedertaal geschreven! Dat betekent respect voor andere culturen. Het laatste gedicht heet “Regen, meer en wind” (Danila Stoyanova). En dat is holland op het punt geraakt!
Maar mijn hart is ergens anders – vele jaren geleden, bij een jonge man en een jonge vrouw, die hier gestudeerd heeft. Zij hielden van elkaar! Nog veel hard werken was nodig, tot men de man waardeerde ! De man is overleden, de vrouw van charakter leeft en is altijd een koningin geweest!
Dat moet met liefde verbonden zijn: de unieke schoonheid van de stad, de Oude Rijn, de treurwilgen, de murengedichten. En met Rembrandt van Rijn, die is hier in de herfst van 1606 geboren! Maar het belangrijkste is toch het aparte wezen van de man en de vrouw!
Info zum Foto: Man muss genau hier stehen und dann die Nase in die Luft halten! Immer dem köstlichen Geruch nach, bis man vor einer kleinen Pizzeria angekommen ist. Man kann hineinsehen, es ist die beste Pizzeria von Leiden! Zwei Frauen, die der italienischen Küche total verfallen sind, schuften sich für uns mit Vergnügen tot. Und das auch noch mit moderaten Preisen. “Der” Italiener in Leiden – welch’ große Überraschung!
